KOCHAM GÓRY blog Kasi Nizinkiewicz - Strona 691 z 725

1. Nie mam już gipsu ! Noga mi się jeszcze nie zgina, ale już chodzę. Lekarz powiedział, że w góry się nie da, ale mam jeszcze 3 tygodnie. Może i nie da się skakać w kanionach ale, pochodzić na pewno! Poradzę sobie :)

2. Wełna już do nas jedzie! Za kilka dni wrzucimy koszulki na stronę. Bierzemy się za szycie natychmiast jak tylko przyjdzie materiał. Mam nadzieję, że koszulki spodobają Wam się tak bardzo jak mi, i że dzięki temu kolejne kwarkowe wyroby będą sobie latami chodziły po górach. Lubię myśleć o tym, że chodzą,… nawet wtedy, kiedy ja nie mogę :)

3. W Sierra de Guara już kwitną narcyzy! Nie karłowate tylko te wielkie, jak ogrodowe. Zdjęcia dostałam od kumpla. Pewnie za kilka dni narcyzy zakwitną też w Pirenejach. Cieszę się już na samą myśl, że za niecały miesiąc też tam sobie pojadę :)

Zdjęcia Jose Antonio. Sierra de Guara parę dni temu.

Nie robiłam tych zdjęć specjalnie. Zebrały mi się same przez lata. Najprawdopodobniej wiele pięknych kościółków i kapliczek przegapiłam. Skupiałam się tylko na górach i omijałam to, co stworzone ludzką ręką. Nie wiem czy słusznie. Chyba mi teraz trochę żal. Poprawię się :)

Ten niezwykły drewniany krzyż stał w małej wsi powyżej Huaraz w Cordiliera Blanca w Peru. Miał kilka metrów wysokości, drewno zszarzało już ze starości, ale ażurowa, pracowicie wykonana konstrukcja wciąż dobrze się trzymała.

Ten, bardzo zwykły drewniany, postwiono nad nieprawdopodobnie niebieskim Jeziorem Świętej Anny w Queyras.

A ten, niewielki ale zaskakujący formą, stoi na Paso Cinque Croce (Przełęczy Pięciu Krzyży) we włoskim Lagorai.

W tym 14 wiecznym kościele w Maljasset w dolinie Ubaye (w Alpach Francuskich) , wciąż odprawiane są msze, a obok jest całkiem współczesny cmentarzyk.

A ta położona w Masywie Queyras kapliczka jest jedyną pozostałością drewnianej wsi leżącej kiedyś na 2000 m. Z domów i zagród zostały już tylko sterty murszejących belek i połamane deski, ale o kapliczkę ktoś najwyraźniej wciąż dba.

Betonowy krzyż na Monte Includine na Korsyce nie oparł się wiejącym tam wiatrom. Być może ktoś, kto go kiedyś postawił już o nim zapomniał… i teraz każdy przypadkowy przechodzień przez chwilę staje się nieumyślnym burzycielem krzyża. Bardzo dziwne wrażenie :) Opuszczone miejsca zwykle nasuwają niespodziewane przemyślenia.

To ruiny romańskiego kościoła w Merens les Vals (Francuskie Pireneje). W Pirenejach, zwłaszca po hiszpańskiej stronie przetrwały dziesiątki ( albo i setki) romańskich kapliczek i kościołów. Są otwarte ale puste w środku. Niezwykłe świadectwo, bardzo odległych już czasów.

Wesołych Świąt!

o mnie

Kocham góry. Nie mogę bez nich żyć, jestem tam tak często jak potrafię, a kiedy się nie da, tęsknię… i piszę.
Będę pisała o tym co kocham, co jest dla mnie ważne i co mam nadzieję jest ważne dla nas wszystkich. Opiszę trasy, które mogą się Wam kiedyś przydać i garść tego, czego się nauczyłam w górach.
Strona firmowa nie daje mi możliwości poruszenia wielu tematów, też tych dotyczących ubrań sportowych, sposobu w jaki powstają i idei dlaczego się je robi.
Wiele z tych problemów mogłoby zostać rozwiązanych wspólnie, liczę na to, że zechcecie wziąć udział w dyskusji.
Kasia
PS: Oprócz bloga, z dnia na dzień coraz dłuższego napisałam też książki: „Wędrówki Pirenejskie”(Sklep Podróżnika, Wa-wa 2012), „Dzikość”(Kontynenty, Zielonka 2020) i „Południe i Północ dziennik wędrówki w czasach zarazy” (Kontynenty, Zielonka 2021). Regularnie publikuję w magazynie Góry i Kontynenty.