KOCHAM GÓRY blog Kasi Nizinkiewicz

Hej, wróciłam :)

Pięknie było, czasem dość trudno, ale nie aż tak zimno jak w zeszłym roku. To jednak marzec i w słoneczne dni bywało już czasem gorąco niemal jak latem. Nocami mróz, zmoczone buty zamarzały jak zwykle, ale w puchowej kurtce, Misi i śpiworze było mi w zasadzie całkiem ciepło. Nawet w schronach gdzie spało się na gołej betonowej podłodze. Głupio skręciłam nogę w kostce i teraz kuśtykam w sandałach, ale cieszę się, że udało mi się spędzić 10 pięknych dni w bezludnych zimą i magicznych górach. 3 ostatnie ze skręconą nogą przeznaczyłam na zwiedzanie, na szczęście padało tak potwornie że wyjście w góry raczej i tak nie miałoby sensu. W ciągu doby ulewa zabrała niemal cały śnieg, hale rozmokły, a rzeki i potoki bardzo wezbrały. W słonecznych miejscach trawa zaczęła się natychmiast zielenić a zza krzewów i kamieni powyłaziły kępy żółtych miniaturowych narcyzów. Nie wyższych niż nasze krokusy. Pięknych. Idzie wiosna !

Jest zima, a zimą bywa różnie. Co robić jeśli po miesiącach czekania na urlop akurat wtedy, kiedy w końcu dotrzemy w góry okazuje się, że jest lawiniasto?. Niebezpiecznie. Nie da się nigdzie wysoko wyjść?

Sama się zastanawiam, sprawdzałam pogodę, w Pirenejach padało i zagrożenie lawinowe dzisiaj jest w różnych miejscach 3 lub 4. Gdyby znów padało, pogorszy się. Przy stopniu zagrożenia 4 lub 5 zostaje niewiele miejsc, gdzie można bezpiecznie pójść. Najpewniejszy jest zawsze las.

Wydaje się, że nie ma w nim nic ciekawego, że szkoda na niego czasu, to przecież żaden wyczyn… a jednak teraz, kiedy przeglądam zeszłoroczne zdjęcia, podoba mi się ten zimowy las.

Nie wiem jak będzie tym razem. Dwa tygodnie to długo, pogoda może się wielokrotnie zmienić.

Być może z zaplanowanych tras nie uda sie zupełnie nic, albo będziemy musieli ciągle zmieniać plany.

Ale mam nadzieję, że będzie fajnie i przywiozę nie tylko leśnie zdjecia.

Wracam za trzy tygodnie. Muszę załatwić coś w Paryżu a potem uciekam na dwa tygodnie w Pireneje. Nie będę w tym czasie pisać na blogu. Napisałam już dużo, pisałam przez cały miesiąc. Miło mi było :)

We wszystkich sprawach dotyczących Kwarka, kontaktujcie się proszę z Beatą lub Małgosią. Nie wiem czy Wasze komentarze będą się automatycznie pokazywały, wymagają akceptacji więc być może będą czekały aż do mojego powrotu. Jeżeli macie ochotę piszcie na kwark@kwark.pl. Odpowiem natychmiast po powrocie.

o mnie

Kocham góry. Nie mogę bez nich żyć, jestem tam tak często jak potrafię, a kiedy się nie da, tęsknię… i piszę.
Będę pisała o tym co kocham, co jest dla mnie ważne i co mam nadzieję jest ważne dla nas wszystkich. Opiszę trasy, które mogą się Wam kiedyś przydać i garść tego, czego się nauczyłam w górach.
Strona firmowa nie daje mi możliwości poruszenia wielu tematów, też tych dotyczących ubrań sportowych, sposobu w jaki powstają i idei dlaczego się je robi.
Wiele z tych problemów mogłoby zostać rozwiązanych wspólnie, liczę na to, że zechcecie wziąć udział w dyskusji.
Kasia
PS: Oprócz bloga, z dnia na dzień coraz dłuższego napisałam też książki: „Wędrówki Pirenejskie”(Sklep Podróżnika, Wa-wa 2012), „Dzikość”(Kontynenty, Zielonka 2020) i „Południe i Północ dziennik wędrówki w czasach zarazy” (Kontynenty, Zielonka 2021). Regularnie publikuję w magazynie Góry i Kontynenty.

wróciłam!

Zimowy las