Jesienna Korsyka-Monte Renoso

( <—wcześniejsze teksty są tu)

IMG_1240-001

Ten dzień był jednym z najpiękniejszych. Ani na chwilkę nie pogorszyła się pogoda, chociaż wiał przenikliwy wiatr.

AA017Uzbrojeni w uratowaną przed spaleniem kartkę wdrapaliśmy się po piargach po przeciwnej stronie drogi (pod wyciągiem, zaraz za jakimś śmietnikiem) i bardzo szybko znaleźliśmy w dzikim i pięknym miejscu.

AA013Ścieżka jest widoczna aż do jeziora, bywają nawet znaki (chyba czerwone).

AA012Początkowo dochodzi się do płaskich łąk (noszących ślady licznych biwaków), Lac Bastani jest wyżej niemal pod granią.

AA011Przy stawie było kilka wydeptanych dróżek, ale szlaku wiodącego w górę nie widzieliśmy. Znaleźliśmy go znów po drugiej stronie jeziorka.

AA007Najprawdopodobniej był jeszcze jakiś wariant, ten nasz kluczył w kruchych piargach i wbił się w strome skałki, a raz niepotrzebnie wylazł na boczne żebro (bez zejścia). Być może łatwiej wejść na grań po łagodniejszej, prawej stronie stoku. Łażąc w poszukiwaniu szlaku zagubiliśmy się sami. To znaczy ja widziałam ubranego na szafirowo Jose, ale on nie widział mnie- byłam zielona. Nie słyszeliśmy się, bo wył wiatr i musiałam kawałek wrócić.

AA005Grań Monte Renoso to wielkie kamieniste pustkowie. Szerokie i prawie płaskie. Można by pewnie iść grzbietem już od pagóra nad Bergerie Alzeta przez Punta Oriente..

fot Jose Antonio de la FuenteMiejsce cudowne, widoki oszałamiające, przeszkadzał nam tylko zwalający z nóg wiatr.

AA001AA032Postanowiliśmy iść dalej granią na południe, tak jak pokazano w podarowanym nam przez los opisie.

AA030AA028Większa część trasy jest prosta i łatwa, ale za Monte Renoso grań zwęża się i na kawałku robi się ostra. Nie ma trudności orientacyjnych, bo ścieżkę troszeczkę widać.

fot Jose Antonio de la FuenteMiejscami przejście wymaga przytrzymania się rękami, ale to nic trudniejszego niż w innych miejscach GR20. Nie wiem dlaczego ten wariant nie został oznakowany jako szlak. Być może ze względu na schroniska (to dłuższa trasa i poza okresem długiego letniego dnia nie da rady dojść do Usciolu. Z opisu wynika, że z Bergerie Campanelle jest 7 godzin do Plateau de Ghjalogone, i tyle mniej więcej szliśmy. Dojście do GR20 zajęło nam godzinę, kolejną na Col de Verde, a do Usciolu zostają jeszcze ze 2 może ciut więcej).

AA024AA023Troszkę mylny jest punkt gdzie trzeba zejść do widocznej z góry Bergerie des Pozzi (Col de Pruno). Niżej szlak też często znikał.

AA021Kiedy zeszliśmy do chałup  dopadły nas chmury, potem cień . Zrobiło się lodowato.

AA020Bergerie na Plateau de Ghjalogone była zamknięta, a źródło dawało bardzo mało wody. Straciliśmy tam z pół godziny.

AA017(1)Przeszliśmy jeszcze kawałek aż do połączenia z GR20, ale pomimo rączego biegu nie udało na się zejść przed nocą na Col de Verde.

AA015Rozbiliśmy namiot wewnątrz ruiny zabudowań mając nadzieję, że nikt nas tam nie wypatrzy i się nie czepi.

AA014W osłoniętym przed wiatrem lesie było jeszcze całkiem ciepło.

Share

8 komentarzy do “Jesienna Korsyka-Monte Renoso”

  1. Niesamowite zdjęcia, szczerze zazdroszczę! Jak to dobrze, że zima w Polsce dobiega już końca, bo człowiek niesamowicie tęskni za takimi widokami. Rok temu byłem w Tyrolu i aż się łezka w oku kręci na wspomnienie tych pięknych widoków. Mam zamiar pod koniec maja (jak dla mnie świetny okres do łażenia po górach) wybrać się jeszcze raz w te okolice. Pozdrawiam!

      1. Tak, oczywiście masz rację, miałem już okazję spędzić maj w Austrii, ale w okolicach Zell am See, nie zapuszczałem się wtedy wyżej niż właśnie 1800, bo zalegał tam jeszcze brudny śnieg, ale niżej połazić się dało. Pozdrawiam!

        1. Ja kiedyś dużo chodziłam w Alpach na początku maja, kilka razy byłam też pod koniec. W dolinach bywała już piękna wiosna, wyżej krokusy, a jeszcze wyżej wszystkie rodzaje śniegu. Pamiętam też świeży. Nie wiem czemu z tego okresu najbardziej wbiły mi się w pamięć modrzewie. Karmazynowe kwiaty i błyskawiczna, widoczna z góry ekspansja. Zieleniały w oczach. Pod koniec maja już nie widywałam wielkich gruntowych lawin więc to chyba bezpieczniejszy czas. Pozdrawiam.

          1. Fotografowie mówią, że wiosna w górach to kiepska pora roku do fotografowania właśnie ze względu na zalegający jeszcze, brudny śnieg, ale tak jak piszesz wyżej, można znaleźć elementy do fotografowania, które tej teorii będą zaprzeczeniem, jak chociażby piękne krokusy. Pozdrawiam!

    1. Hej, nie mam pojęcia. Znalazłam tylko tą jedną wydrukowaną stronę, nie było na niej żadnej informacji skąd to jest.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.

Translate »