Każde miejsce ma swój najlepszy czas. Pełne kwiatów lato, kolorową jesień, lub zimę, przykrywającą wszystko jednolitą bielą i przez to eksponującą niemal wyłącznie kształty i formy.
Niektóre małe stawy, latem niepozorne zagłębienia w otoczeniu piargów i skał, swój najlepszy czas przeżywają wiosną. Nie wiem dlaczego jedne z nich rozmarzając, zwyczajnie wypełniają się wodą, a inne, przez tydzień lub dwa, pokrywa olśniewający turkus.
Zwykle spektakl zaczyna się w maju, a w wyżej położonych dolinach ciągnie się czasem aż do połowy lipca.
Któregoś cieplejszego dnia pojawia się plamka turkusu, która potem na przekór mgle i nocnym mrozom rośnie powoli, nie poddając się nawet, bardzo złej pogodzie.
Przechodziłam koło tego stawu wcześniej, mam gdzieś zdjęcie, był cały biały, a wokół grubym wałem piętrzył się śnieg. Tydzień dobrej pogody zamienił go w „morskie oczko”. Nie wiem jaki jest latem, ale chyba nie mógłby być lepszy.
