Mam ochotę. Wielką. Naprawdę. Trudno mi się nawet zebrać i pisać, chociaż przez lata to właśnie pisanie natychmiast przenosiło mnie w lepsze światy. Więc przepraszam, że nie na temat. I że widzę przyszłość tak czarno.
Przeglądałam ostatnio swoje zdjęcia. Wszystkie, od czasu jak je robię cyfrowe. Na nowym monitorze wyglądają inaczej, albo może to ja się zmieniłam. Wybrałam Wam kilka z grudniowo-styczniowej Szwecji. Niby nic wielkiego, nic egzotycznego, nic czego nie byłoby u nas. Poza spokojem, umiarem. Szacunkiem dla siebie, dla innych i dla świata. Brakuje mi tego.
Wszystkie te zdjęcia zrobiłam starym obiektywem (Sigma EX 50mm f2,8 macro). Był przeznaczony do analoga i na cyfrowym korpusie działa tylko przy całkiem otwartej przysłonie. Sigma ostrzy już od kilku centymetrów i pięknie pokazuje jak ograniczone widzenie zniekształca obraz świata. Drastycznie. Tym mocniej im bliżej własnego nosa mierzyć. Na szczęście to tylko wybór, nie przymus. Zawsze (jeszcze) można popatrzyć dalej.
Bardzo na czasie post.
Potrzebowałam takiej właśnie chwili wytchnienia od tego całego jazgotu na ulicach i w Tv
Podoba mi się zwłaszcza przedostatnie, troche perspektywy, dystansu… i od razu wszystko wygląda inaczej ;)
Dzięki!
ja też dziękuję